Barry Madlener: “Ik kom nu vrolijker thuis”

Toen de Rotterdamse makelaar Barry Madlener zich in 2001 bij Pim Fortuyn meldde met de vraag of hij iets voor de partij kon betekenen, had hij nul politieke ervaring. Later dat jaar raakte hij ook betrokken bij de oprichting van Leefbaar Rotterdam. Politieke ambities heeft Madlener op dat moment nog niet: hij wil als vrijwilliger de partij helpen. Sindsdien heeft hij een stevig politiek cv van meer dan twintig jaar opgebouwd, en nu is hij minister van Infrastructuur en Waterstaat. De kloof tussen mensen en politiek kleiner maken en concrete oplossingen voor praktische problemen leveren, dat is wat hem drijft.

“Ik was totaal politiek naïef, toen ik Pim Fortuyns adviseur Kay van der Linde van Leefbaar Nederland belde in 2001," vertelt Madlener, als we teruggaan in de tijd. "Maar ik wilde iets doen. Als makelaar kwam ik veel bij mensen over de vloer. Het is een vak waarbij je veel praat. De helft van die gesprekken gingen over huizen, de andere helft ging over het land en politiek. Er was een grote kloof ontstaan tussen de politieke werkelijkheid en het dagelijks leven van mensen. Er waren lange files, er was veel overlast in de grote steden. Daar gebeurde weinig aan. Fortuyn benoemde haarscherp wat er niet klopte, kwam met concrete oplossingen en een pragmatische aanpak. Dat was nieuw en sprak mij enorm aan. Zo begon mijn interesse in de politiek, en zijn ideeën zijn voor mij nog steeds inspirerend.”

In 2005 sluit Barry Madlener zich aan bij de PVV van Geert Wilders. In hem herkent Madlener een even gedreven politicus als Fortuyn, die met veel lef en moed grote tegenwind trotseert. In 2006 wordt hij Kamerlid, in 2009 Europarlementariër, om in 2012 terug te keren naar de Tweede Kamer in Den Haag.

Hoe voelt het om nu minister te zijn, na al die jaren oppositie voeren?

“Heel bijzonder. Dat had ik twintig jaar geleden nooit kunnen verzinnen. Het is een intensieve functie met bijzondere verantwoordelijkheden. Een functie die veel van je vraagt, maar mijn vrouw zegt dat ik vrolijker thuiskom dan toen ik in de oppositie zat. Misschien heb ik wel wat te lang in de oppositie gezeten; in die rol wijs je vooral op wat er allemaal niet goed is en daar kun je ook wat cynisch van worden. Als minister kun je keuzes maken en oplossingen aandragen. Dat geeft meer voldoening. Dit ministerie past bovendien goed bij mij. Dat technische, praktische, een ministerie van doeners: dijken versterken, wegen aanleggen, zorgen dat mensen vooruit komen.”

Op welke manier wil je je ministerschap invullen?

“Met positivisme en het besef dat de overheid en politiek er zijn om het land en de mensen te dienen, en niet andersom. Ik vind bevlogen pragmatisme wel een term die bij dit kabinet past. De reflex om alles met regelgeving onder controle te krijgen is wat doorgeschoten. Dan wordt het een controle-samenleving, terwijl de bedoeling is een vrije samenleving te creëren. Ik wil ook geen minister zijn van ‘het verbieden'.”

Rustig inwerken was er niet bij, merkte hij. Madlener kon gelijk aan de bak met de maatschappelijke discussie over de fatbike. Ook moest er in de zomer een Regeerprogramma worden gemaakt. Verder werd duidelijk dat er meer opgaven liggen dan dat er middelen zijn. Tijdens de begrotingsbehandeling in de Tweede Kamer gaf hij een flinke winstwaarschuwing. Madlener: “De uitdagingen zijn groot, vooral ook omdat de beschikbare middelen én mensen schaars zijn. We kunnen veel minder doen dan we zouden willen. Met de middelen die er zijn, zullen wij het maximale doen en zo effectief mogelijk. Maar veel politieke wensen en ambities zullen onvervuld blijven. We moeten durven kiezen en voor deze keuzes blijven staan. Het gaat ook wel ergens over: we hebben een prachtig, welvarend land, met een heel goede infrastructuur en het schoonste drinkwater van de wereld. Daar zullen we hard voor moeten blijven werken.”