Tekst VWS'ers Linda Miedema - Hilhorst en Vincent Theunissen schrijven om en om over hun beslommeringen bij het ministerie.
Foto René Verleg
“Weet je wanneer de wereld eindelijk veilig zal zijn? Als alle mensen in reageerbuisjes liggen, ingebed in een voedseloplossing en zonder de mogelijkheid om elkaar aan te raken.”
Een citaat uit de bijzonder actuele dystopie* ‘Corpus Delicti’ van Juli Zeh, uit 2009. In deze dystopie zijn het kapitalisme en de religie verbannen en is het streven naar gezondheid centraal komen te staan. Er is een nauwe samenhang tussen het persoonlijk belang om ziekte te vermijden en het algemene belang. Gezondheid en het nemen van gezondheidsrisico’s zijn niet langer privéaangelegenheden. Want: door ziek of besmet te zijn, ben je een gevaar voor anderen. In het boek wordt duidelijk waar de schoen wringt.
De verhaallijn in het boek zelf verklap ik niet, want misschien wilde je het boek net gaan lezen. Maar waar het mij om gaat is de gedachte dat wanneer dit boek regels had beschreven die wij nu kennen of overwegen (zoals met hoeveel mensen je kerst mag vieren, afstand houden van je eigen ouders, vuurwerk, Sint-Maartenviering, Sinterklaasoptochten verboden, niet teamsporten, niet zingen met een groep, alle horeca gesloten), dan had ik deze zó absurd gevonden dat ik het boek hoogstwaarschijnlijk niet had uitgelezen.
Ik zou me niet kunnen voorstellen dat gezondheid zoveel belangrijker wordt dan ‘het leven leven’ met zijn intimiteit, gemeenschap, zingeving en plezier. En ik zou het ook niet logisch hebben gevonden. Is het niet zo dat we in de individuele gezondheidszorg juist de weg insloegen dat ‘kwaliteit van leven’ belangrijker zou moeten zijn dan louter overleven?
Nu is onze samenleving ook niet het boek van Juli Zeh. Er zijn twee grote verschillen. Daar waar het in het boek om blijvende regels gaat, is wat wij doen tijdelijk en eenmalig. En daarbij, het is geen ideologie van gezondheid die ons tot deze keuzes heeft gebracht, maar praktische vraagstukken van overvolle ziekenhuizen. Toch?
* Dystopie: (denkbeeldige) samenleving met louter negatieve eigenschappen waarin men beslist niet zou willen leven Bron: Wikiwoordenboek
