Tekst Sabina van Gils
Foto Edwin Walvisch

Jules Houben is MT-lid bij de directie Maatschappelijke Ondersteuning (DMO). Bij VWS heeft hij zijn handen vol aan de coronacrisis, in zijn vrije uurtjes speelt hij graag op zijn favoriete basgitaar. De afgelopen maanden vooral thuis, want optreden met zijn bands zat er even niet in. “We hadden behoorlijk wat staan, maar alles moest natuurlijk worden afgelast.”

Je hebt je basgitaar meegenomen, zie ik?

“Dit is mijn favoriete basgitaar. Want, ja, ik heb thuis wel een kleine collectie. Dit is een Fender Jazz Bass. Ik zal je niet vermoeien met een college over verschillende soorten basgitaren, maar het komt erop neer dat deze gewoon fijn speelt en een lekker geluid geeft. En hij heeft een goed fout kleurtje. Blauw met een beetje glitter. Daar houd ik wel van.”

Jules Houben staat voor een grijze achtergrond en leunt op een gitaar
Jules Houben speelt in zijn vrije uurtjes graag op zijn favoriete basgitaar

Een jazz bass. Speel je jazz?

“Ook, maar vooral progressieve jaren ‘70 rock. Deep Purple, Pink Floyd, dat werk. Bowie is trouwens ook een persoonlijke held van me. Met mijn band, de Guilty Treasures, speel ik, jawel, guilty pleasures. Van A-ha tot Abba. We hadden het afgelopen jaar behoorlijk wat optredens staan, alles is afgelast, helaas.”

Heb je bij DMO werkinhoudelijk veel te maken met corona?

“Enorm! Onze directie Maatschappelijke Ondersteuning (DMO) houdt zich bezig met de - meest - kwetsbare mensen in onze samenleving, bijvoorbeeld de thuiswonende ouderen en mensen met een beperking. Daar moest en moet veel voor gedaan worden. Denk aan persoonlijke beschermingsmiddelen, financiële afspraken, continuïteit van ondersteuning, vervoer, enzovoort. Dat was, en is nog steeds, een enorme klus voor de hele directie.”

Van welke coronamaatregel heb jij schoon genoeg?

“Mag ik er twee noemen? De beperking van de groepsgrootte en de sluiting van de horeca. Ik wil gewoon weer een keer met mijn vrienden naar het café. Optreden met mijn band mis ik ook.”

Kerst en Oud & Nieuw in kleine kring vieren: teleurstelling of opluchting?

“Beide. Een opluchting omdat ik niet zo houd van familieverplichtingen in de kerstvakantie, een teleurstelling omdat we normaal gesproken een paar dagen weggaan rond de feestdagen. Dat zit er dit jaar jammer genoeg niet in. Dat we geen vuurwerk mogen afsteken vind ik helemaal prima. Ik zet wel een mooie plaat op om twaalf uur. Waarschijnlijk ‘Why, tell me why’ van Anita Meijer.”