Tekst Anna van Mierlo
Foto Kick Smeets
Corinne Arnold is gek op haar boot ‘Mien Grietje’, een impulsieve aankoop in coronatijd. Corinne werkt bij de directie Nafase Covid 19, waar ze druk is met het voorbereiden van de Parlementaire Enquête en de onderzoeken van de Onderzoeksraad voor Veiligheid over de coronacrisis. Een drukke en verantwoordelijke baan. “Mien Grietje is een heerlijk rustig bootje, mijn ultieme place to be.”
Hoe kwamen jullie op het idee de boot te kopen?
“De aankoop van de boot heb ik, samen met mijn partner Victor, gedaan tijdens de eerste lockdown. Via bootkopen.nl kwamen we dit - altijd goed onderhouden - bootje tegen. Het is een ‘mix’ tussen een platbodem en een schokker. Voor we het wisten, was ze van ons. Beetje impulsief. We riepen altijd: ‘koop nooit een boot, huren is veel voordeliger!’ Het is dus anders gelopen.”
En nog steeds blij met de aankoop?
“Alles rond Mien Grietje voelt als een uitje. Dat is wat het bootje mij brengt. Het begint al met de rit ernaartoe, terwijl ik niet eens van autorijden houd. Als we op zondag gaan varen, zijn we om 11.00 uur in de haven in Hoorn. Een half uur later varen we uit en als we dan om 16.00 uur weer thuis zijn, heb ik echt het gevoel een heel weekend te zijn weggeweest. Dan ben ik weer helemaal opgeladen.”
Waar vaar je het liefst naartoe?
“De ultieme uit-tip is om te varen naar Hindelopen. En dan eten bij restaurant de Hinde. Voor mij was dat wel een harde voorwaarde voor het kopen van onze boot. Het is de bedoeling om één keer per jaar naar Hindelopen te gaan. We kunnen met deze boot ook de Wadden op. Dat is echt fantastisch. Vooral als we vanwege het tij ’s morgens vroeg moeten uitvaren. Met zonsopgang de haven achter je laten, onbeschrijfelijk hoe mooi dat is en hoeveel rust dat geeft. Dat is echt vrijheid. Vroeg opstaan is opeens niet erg meer.”
Een gevoel van ‘back to basic’?
“Je bent weg van luxe en kunt gewoon een beetje suggereren dat je geen bereik hebt. Op die manier kom je los van het drukke en altijd ‘bereikbaar zijn leven’. Je bent offline zonder dat iemand daar vragen over stelt. De vaarstijl van Mien Grietje dwingt ons ook om echt een stapje terug te doen. Ze is een soort schildpad. Heel langzaam en rustig. Je kunt alleen maar zen zitten. Het is geen bootje dat geschikt is om met harde wind te varen. Het weer en de natuur bepalen wat we op een dag met Mien Grietje gaan doen.”
Is het eigenlijk veel werk, een boot?
“Het is echt veel werk. Maar veel leuker dan ik van tevoren dacht. Ik doe allemaal dingen die ik nooit eerder in mijn leven heb gedaan en waarvan ik nooit had gedacht dat ik het kon. In de winter zijn we door al het onderhoudswerk veel meer buiten dan we ooit waren. Het houtwerk nemen we mee naar huis, zitten we thuis met kerst voor ons gevoel toch nog een beetje op de boot.”
'Mien Grietje' levert discussie op. Veranderen jullie de naam nog?
"We vinden de naam ‘Mien Grietje’ niet echt sexy voor een boot. Maar eigenlijk is het niet de bedoeling dat je de naam van een boot verandert. Nu hebben we op internet gelezen dat als je er genoeg dure drank koopt, het toch wel kan. Bijzondere traditie inderdaad. Die dure drank moet je als eigenaren dan wel samen, of met vrienden opdrinken... En vervolgens de kater eruit zeilen om de geesten gunstig te stemmen. Een nieuwe naam hebben we nog niet. We vinden wel dat de M en de G terug moeten komen. Maar voorlopig varen we nog onder de naam Mien Grietje.”
