Tekst Douwe Anne Verbrugge
Foto Edwin Walvisch

Jerôme Felida (38) is manager en plaatsvervangend directeur bij de directie Zorg en Jeugd Caribisch Nederland (ZJCN). Driekwart van de medewerkers van deze directie (zo’n 93 fte) werkt op Bonaire, Saba en Sint Eustatius. Bestuurskundige Jerôme is filosofisch ingesteld en hoopt binnenkort weer eigenaar te worden van zijn eigen tijd.

Op de foto met een boek over Joop den Uyl. Wat zegt dat over jou?

“In ieder geval niet dat ik een groot aanhanger ben van de PvdA. Maar ik lees de laatste tijd veel biografieën. Die van Ruud Lubbers heb ik een tijdje geleden gelezen en ook die van Marco van Basten is mooi. Karaktervolle personages. Net als Den Uyl. Ik kan niet wachten om te beginnen aan dit boek. Politiek boeit mij mateloos, maar ook de persoon Den Uyl intrigeert mij.”

Ben je vaak op de Cariben te vinden?

“Voor de coronacrisis ging ik er toch wel minstens maandelijks naartoe. Iedereen zegt: wow! En het is ook ‘wow’, maar het is ook pittig. Iedere keer weer die culture shock, de jetlag en mijn drie kleine kinderen die ik steeds weer thuis achterlaat. Het mooie is dat ik mag werken aan een mini-VWS voor de 25.000 inwoners van de drie eilanden. Van curatieve zorg, preventiebeleid tot maatschappelijke ondersteuning: wij werken daar aan mee. Ik vind dat echt eervol.”

Hebben de jongeren op de Cariben last van de coronacrisis?

“Saba en Sint Eustatius zijn zo goed als afgesloten van de buitenwereld en op Saba is bijna iedereen gevaccineerd. Maar op Bonaire is er juist weer een toename in het aantal coronagevallen en een stevige lockdown ingesteld. Voor de jongeren betekent dat thuisonderwijs. Probleem: het internet is duur. Een gemiddeld huishouden is er zo’n 200 dollar per maand aan kwijt. Arme gezinnen kunnen dat niet opbrengen. Hun kinderen raken op achterstand. De kloof tussen arm en rijk vergroot als we niets zouden doen.”

Spijbelde je wel eens op de middelbare school?

“Ik speelde tafeltennis op een hoog niveau. Dus als ik het tijd vond om meer aandacht te geven aan mijn tafeltennis-skills… hahaha. Uiteindelijk ben ik er niet in verdergegaan. Maar het tafeltennis heeft mij wel veel gebracht, namelijk het bewustzijn dat ik ergens goed in ben. Dat geeft zelfvertrouwen. En zelfvertrouwen geeft vrijheid. Vrijheid om zelf te kiezen in welke richting je wilt ontwikkelen en ontplooien.”

Zou je willen wonen op een van de Caribische eilanden?

“Ik ben geboren op Curaçao. Toen ik 6 was verhuisden we naar Nederland, maar ieder jaar gingen we voor familiebezoek terug naar dit mooie eiland. Het voelt nog steeds als thuiskomen. Dus ja, ik hoop dat ik op tijd kan stoppen met werken om daar een leuk huisje te kopen. Lekker een boekje lezen en even niets te hoeven doen. Versta me niet mis, ik heb een superleuke baan, maar door het tijdsverschil van vijf uur ben je dag en nacht in touw. Ik kijk uit naar de tijd dat ik weer eigenaar word van mijn eigen tijd.”