Kamal vertrok

Vertel eens over je plek op Sardinië.

“We zijn in de buurt van de hoofdstad Cagliari gaan zoeken naar een mooie rustige plek om ons project te realiseren. Dat is bewust: we komen uit Amsterdam, voor de kinderen zou het wel een erg grote stap zijn om niet een stad en wat leven in de brouwerij nabij te hebben. Ze gaan in Cagliari naar school. Onze droomplek hebben we gevonden en we zijn nu druk met de verbouwing en voorbereidingen om begin volgend jaar open te gaan. De verschillende mediterrane gebouwen liggen in een kleine afgelegen vallei vlakbij zee en zijn omringd door boomgaarden en heuvels.”

Wat zijn jullie plannen daar?

“In de lange zomers zijn we een ‘conscious hotel' en in de rest van het jaar een retreat center. Het land eromheen gebruiken we om ons eigen eten te verbouwen; we willen zoveel mogelijk zelfvoorzienend zijn. Wat een ‘conscious hotel' is? Een hotel waar je lichaam en geest optimaal kunnen bijkomen van je dagelijkse bestaan, met maximaal respect voor onze planeet. Denk aan vegetarisch eten van eigen bodem, gratis dagelijkse yoga- en meditatielessen, comfortabele maar duurzame kamers en helemaal rook- en alcoholvrij. We minimaliseren afval en recyclen compost voor het land. Zonnepanelen zorgen voor natuurlijke energie en water komt uit onze eigen bron. Voor elke boeking planten we een boom. De retreats zijn gericht op persoonlijke ontwikkeling, zingeving en opladen. We organiseren zelf groepen en daarnaast kunnen trainers en organisaties hun event bij ons laten plaatsvinden.”

Liep je al lang rond met het idee om te vertrekken?

“Het is niet zo dat ik al mijn hele leven op kantoor droomde van een ander bestaan. We hadden het in Nederland heel fijn: leuk werk, kinderen op hun plek, gezellig huis, vrienden en familie in de buurt. Maar ook bomvolle agenda’s, muurvast in de dagelijkse routine en het gevoel dat er iets ontbrak. Toen mijn vrouw en ik rond 2010 begonnen met retraites in India, vond een omslag plaats. Opeens dacht ik: wat ben ik eigenlijk aan het doen? Ik wilde minder in mijn hoofd en meer in mijn lijf. En dat niet alleen: we voelden steeds sterker de drive om een plek te creëren voor anderen om dichterbij zichzelf te komen.”

En toen gingen jullie op zoek naar een huis in Italië?

“Nee, niet meteen. In eerste instantie maakten we plannen om een yoga- en meditatiecenter te openen in Amsterdam, maar dat kwam telkens niet van de grond. We dachten: als het hier niet lukt, kunnen we het ook over de grens proberen, en dan met overnachten erbij. Het voelde ook als dé kans om met het gezin op avontuur te gaan. Sardinië was de eerste en eigenlijke enige plek die in ons opkwam. Onze vakanties daar voelden altijd als thuiskomen. De knoop werd al snel doorgehakt. Binnen een paar maanden woonden we er.”

Nooit getwijfeld?

“Gek genoeg niet. Het was gewoon tijd voor verandering. Een nieuwe fase. Voor de kinderen lag dat anders natuurlijk. Die waren tussen de 4 en 13 jaar toen we vertrokken. Het was voor met name de twee oudsten lastig om het leven in Nederland achter zich te laten.”

Maar vonden jullie het niet moeilijk om alles achter je te laten?

“Dat viel wel mee. Ik denk dat het voor de achterblijvers, zoals oma en opa, moeilijker was. Wat hielp, is dat we wisten altijd terug te kunnen keren om weer een baan en huis in Nederland te zoeken. We zeiden tegen elkaar: als het allemaal niets wordt, gaan we gewoon terug. Ook vertrokken we niet alleen, maar met vrienden. We zouden in de eerste instantie met hen de plannen uitvoeren. Dat is anders gelopen: onze vrienden zijn weer terug in Nederland.”

En hoe gaat het nu met de kinderen?

“Goed. Ze raakten al snel gewend en spreken de taal vloeiend. We worden voortdurend door hen verbeterd. Het meest sneu is het voor onze oudste dochter, nu 15 jaar. Door corona heeft ze al ruim een jaar vrijwel alleen online les. Die hadden we natuurlijk een leuker leventje hier gegund. Gelukkig is er steeds meer mogelijk. En bovendien, doordat de kinderen allemaal veel thuis zijn, groeien ze enorm naar elkaar toe. Hun onderlinge band is sterker dan ooit. Mooi om te zien.”

Over corona gesproken: heeft de pandemie niet veel roet in het eten gegooid?

“Absoluut. We zijn vertrokken met het idee dat we na een jaar klaar zouden zijn voor de opening. Inmiddels zijn we twee jaar verder, en over een half jaar gaan we pas open.”

Komt dat alleen door de crisis, of heeft dat ook te maken met de Italiaanse mentaliteit?

“Haha, beide. Laat ik het zo zeggen: mijn geduld wordt hier regelmatig ernstig op de proef gesteld. Alles wat je hier wilt regelen duurt maanden, minstens. Wat dat betreft zitten we soms inderdaad in een aflevering van ‘Ik Vertrek.’ We beseffen in Nederland misschien niet genoeg hoe goed we het voor elkaar hebben.”

Wat is het grootste verschil met je oude leven in Nederland?

“Het ritme is hier heel anders, veel minder gestructureerd. Alles gaat zoals het gaat. In Nederland was mijn agenda altijd vol; hier heb ik soms dagen achter elkaar geen afspraken. Ook mijn mailbox ziet er heel anders uit. Vroeger ontplofte die na een paar dagen, nu kan ik alles makkelijk bijhouden. Het is echt een leven in korte broek, op slippers. Mijn nette jasjes hangen al twee jaar ongedragen in de kast.”

Ben je tegen iets onverwachts aangelopen?

“Dat ik niet alleen maar geniet van de vrijheid. Ik houd eigenlijk ook wel van een dagelijks werkritme en samenwerken in een groep. Ook het verschil tussen week en weekend is vervaagd. En ik voelde me hier in het begin regelmatig schuldig als ik geen volle werkweek had en uren in de hangmat kon lummelen. Dat komt misschien door de calvinistische werkcultuur waarin we in Nederland opgroeien. Door het gevoel onvoldoende aan iets bij te dragen, lukte het niet echt om te genieten van de vrijheid. En iets heel anders: soms mis ik de Hollandse regen. Haha, ja, echt.”

Met welk gevoel denk je terug aan VWS?

“Een goed gevoel. Ik heb het altijd erg naar mijn zin gehad bij VWS, het was gewoon tijd voor wat anders.”

Nog een ultieme tip voor alle VWS’ers die rondlopen met grootse plannen?

“Volg je hart. Loop je al jaren rond met een droom? Zoek uit of het kan, maar laat praktische bezwaren vooral niet in de weg staan. Doe het gewoon, het komt echt wel goed. En tegen alle VWS’ers die zin hebben om heerlijk te ontspannen zou ik willen zeggen: van harte welkom op Sardinië!”

Meer weten over het conscious hotel en retreat centrum van Kamal? Kijk op www.soulvalley.com