Tekst Sabina van Gils
Foto Edwin Walvisch
Martijn Kooijman (46) begon in oktober 2020 als MT-lid bij de directie Sport. Hij moest zich vooral via het beeldscherm inwerken. Maar dat was niet de enige uitdaging voor deze fanatieke hardloper en wandelaar. “Dat sporten in de crisis niet altijd voorrang kreeg, was weleens frustrerend.”
Ik zie wandelschoenen en een rugzak. Die heb je dit jaar vast niet veel gebruikt.
“Nou, inderdaad, minder dan normaal, maar het valt mee! Ik ben in oktober – toen het allemaal even kon – een week naar Italië geweest om een deel van de pelgrimroute Cammino di San Benedetto gelopen. Een trail van 130 kilometer door bergachtig gebied. Het was zwaar, maar prachtig. Over een paar jaar word ik 50. Noem het een midlife als je wilt, maar ik heb met mezelf afgesproken dat ik dan de Pacific Crest Trail ga lopen. Een voettocht van vier maanden door soms onherbergzaam gebied. De ultieme fysieke uitdaging.”
Heb je dat nodig naast je kantoorbaan?
“Het afgelopen jaar is van kantoor weinig sprake geweest – ik ben in oktober begonnen en nog maar twee keer in Den Haag geweest. Maar inderdaad, mijn baan vraagt vooral om mentale inspanning; ik zit veel in mijn hoofd. Ik heb het echt nodig om daarnaast veel te bewegen. Hardlopen doe ik bijna elke dag. Mijn pr? Zes jaar geleden liep ik tien kilometer in 39.41 minuten, tel daar nu maar twee minuten bij op, haha. Met die trails vraag ik het uiterste van mezelf.”
Over wandelen gesproken: wandel je meer of minder sinds je thuiswerkt?
“Ik denk evenveel. Hoewel… op kantoor liep ik wel meer dan thuis. Nu zit je toch meer vastgeplakt aan je stoel, hè. Alles gaat via het scherm, je hoeft nergens naartoe voor een overleg.”
Hoe was het om in coronatijd bij de directie Sport te werken?
“Ik ben middenin de coronacrisis bij VWS begonnen. Dat was – om in sporttermen te spreken – een valse start. Sporten is niet alleen leuk, ik ben ervan overtuigd dat bewegen bijdraagt aan het oplossen van allerlei maatschappelijke problemen. Eenzaamheid, depressie, gezond leven, om er een paar te noemen. Ik had echt zin om daarmee aan de slag te gaan, maar dat liep dus anders. Soms voelde het een beetje krom dat sporten niet mocht, of bij versoepelingen geen voorrang kreeg. Dat was weleens frustrerend, hoewel ik uiteraard alle begrip had en heb voor de coronamaatregelen!”
Je werkt al een jaar thuis in het prachtige Haarlem. Weer zin in kantoor?
“Ja, zeker! Om kennis te maken met collega’s, heb ik in mijn inwerkperiode veel wandelafspraken gemaakt, maar sindsdien is alle contact via het scherm. Dan mis je als manager toch een hoop; om aan te voelen hoe het met iemand gaat, is het noodzakelijk om elkaar te ontmoeten op kantoor. Daar zie ik naar uit.”
