Tekst Adriaan Duivesteijn
Foto René Verleg, illustratie Marco Faasen

We werken vooral thuis, maar er werken ook altijd VWS’ers op kantoor. Dan moeten er BHV’ers aanwezig zijn. Een nadere kennismaking met drie van hen. Los daarvan: nieuwe BHV’ers zijn meer dan welkom.

Zarif Gela meet een Mitella aan bij een medewerker
Zarife Gela (29) beleidsmedewerker lichaamsmateriaal directie GMT
portretfoto van Zarif Gela met een verbanddoos op de foto

‘Toch hebben we meer BHV'ers nodig’

“In mijn studententijd had ik verschillende baantjes. Zo gaf ik in een museum workshops aan kinderen, dan moet je weten hoe te handelen, bijvoorbeeld bij een ontruiming. Dat heb ik één keer meegemaakt. Het brandalarm ging af en natuurlijk was die in werking gezet door een van de kinderen. Wat opviel was dat de kinderen heel rustig bleven, maar dat de ouders heel paniekerig reageerden.

In 2019 ben ik als Rijkstrainee begonnen en had mij toen al graag als BHV‘er willen aanmelden. Je hebt alleen geen vaste werkplek, je leert een gebouw niet goed kennen. Sinds augustus 2021 ben ik in dienst bij VWS, bij GMT. Ik heb mij direct aangemeld.
Ik ben nu allround BHV’er. Naast ontruimen kan ik ook eerste hulp verlenen. Bij een klein brandje weet ik wat ik moet doen. De opleiding is extern en duurt vier volle dagen. Door corona was die opleiding aangepast aan de maatregelen.

Ik ben blij dat de verplichting er is BHV’ers in huis te hebben. Dat er in elke omgeving mensen zijn die weten wat te doen en ook weten wat níet te doen. Mensen die weten dat je soms niet meer kunt doen dan 112 bellen.
Hoe meer mensen er zijn met kennis van zaken, hoe beter dat is. En al werken we veel thuis, toch hebben we meer BHV’ers nodig. Ook al heb ik dienst, wanneer ik verkouden ben en thuis moet  blijven is het een fijn idee dat er een collega’s zijn om het over te nemen.”

Cock Kraaijenveld, ploegleider BHV, verbindt een hand van een medewerker
Cock Kraaijeveld (61), financieel adviseur, directie Maatschappelijke Ondersteuning
Cock Kraaienveld in groen 'ploegleider BHV' hesje met op de achtergrond een verbandkoffer

‘Je moet altijd aan je eigen veiligheid denken’

“In 1986 ben ik bij VWS, wat toen WVC heette, gaan werken. Een paar jaar later werd ik EHBO’er. Ik ben ook actief geweest bij de eigen brandweer die het ministerie toen nog had. Dat was een erg leuke periode, nu zijn die taken anders georganiseerd.

Ik ben ploegleider, bij een incident coördineer en onderhoud ik het contact met de beveiliging. En ik  zorg ervoor dat er genoeg BHV’ers zijn. Die je ook moet wegsturen als er te veel zijn opgekomen. Als dat nodig is, als er geen andere BHV’ers zijn, dan ga ik natuurlijk zelf aan de slag. Je moet daarbij ook altijd aan je eigen veiligheid denken. Dat is een van de eerste lessen tijdens de opleiding.

Als BHV’er doe je wat je moet én kan, maar sommige zaken moet je aan de professionals overlaten. Ik heb meegemaakt dat een collega een hartaanval kreeg in het restaurant. Je verleent de eerste hulp tot er een ambulance is. Het is triest als je later hoort dat die collega het niet gehaald heeft.

In dit coronatijdperk gaat alles een beetje anders. Ook ik ben natuurlijk ingeroosterd, maar tijdens mijn aanwezigheid is er vrijwel niets gebeurd. Vorig jaar heb ik één keer een collega moeten helpen die buiten gevallen was. De herhalingstrainingen, vier keer per jaar, gaan door, deels online nu. De gebouwgebonden oefeningen zijn even gestopt. Ik leer nog steeds en wat ik leer, neem ik ook privé mee.”

Susan Potting met BHV hesje aan en luidspreker in de hand - houdt medewerkers op afstand
Susan Potting (62), senior beleidsmedewerker directie Publieke Gezondheid
Portretfoto van Susan Potting met BHV hesje aan en EHBO koffer in de armen

'We doen wat we moeten doen'

“Sinds 1979 geef ik zwemles aan mensen met een verstandelijke beperking. Toen er iemand met een EHBO-diploma nodig was, kon ik die opleiding via VWS doen. Later waren er bij VWS ploegleiders nodig en ben ik dat ook gaan doen.

In maart 2020 moesten we thuis gaan werken en we dachten dat dat maar voor een paar weken zou zijn. We werken nu nog steeds thuis, maar er zijn altijd mensen op kantoor. Dan moeten er ook BHV’ers zijn, dat is een wettelijke verplichting. Ik ben op de woensdagen ingeroosterd. De laatste tijd zie ik dan vrijwel niemand en ik ben ook nooit ingezet, zoals dat wordt genoemd. Dat is bij de zwemvereniging wel anders. Daar gebeurt altijd wel wat, een valpartij, een epileptische aanval. Het zijn kwetsbare mensen. Ik geef nog steeds met heel veel plezier les. Zwemmen is belangrijk, zwemmen geeft vrijheid.

Moet het gebouw ontruimd worden, dan weten wij niet of het een oefening is of een incident. We gaan doen wat we moeten doen: zorgen dat de mensen snel en veilig het gebouw verlaten. Vrijwel iedereen vertrekt, maar we hebben een keer meegemaakt dat wachtende journalisten in de hal niet naar buiten wilden gaan. Rutte was in huis en ze moesten en zouden hem spreken.

Thuiswerken blijft. BHV’ers blijven nodig, maar ook zij zullen een aantal dagen per week moeten thuiswerken. Dat maakt het niet eenvoudiger om een rooster op te stellen. Nieuwe BHV’ers kunnen we dan ook goed gebruiken. Meld je aan!”

LOL: Herman Finkers over EHBO'ers.