Shakingtree Award 2022

Je bent genomineerd voor de Shakingtree Award 2022; wat betekent dat voor jou?

Pauline Redlich: “Ik heb mijn Theater Surprise Show Zeikwijf in (Mantel)zorgland speciaal gemaakt voor mantelzorgers, hun naasten en de betrokken zorgprofessionals. Voor meer begrip voor en minder eenzaamheid van mantelzorgers, een betere samenwerking en het onder de aandacht brengen van ongelijkheid tussen mantelzorgers en zorgprofessionals. Dat de commissie van de Shakingtree Award dit waardeert en belangrijk vindt, maakt mij ontzettend blij en vastbesloten om de komende jaren met deze show door Nederland te reizen.”

Antwan Wiersma: “De nominatie is een ongelofelijk grote eer en erkenning voor het werk dat we de afgelopen jaren met elkaar hebben verzet op het gebied van zelfdodingspreventie. Daarnaast brengt de extra aandacht de behoeften van naasten en nabestaanden goed voor het voetlicht. Hierdoor zien nog meer professionals het belang van ondersteuning voor deze doelgroepen. Dit is een essentiële stap op weg naar passende hulpverlening voor mensen die met deze heftige thematiek te maken krijgen.”

Amber Heijneman: “De nominatie voor de Shakingtree Award is voor mij een erkenning voor het belang van leefstijl in de behandeling van diabetes type 1. Wereldwijd zijn er duizenden mensen die middels deze gezonde leefstijl, niet diabetische waardes behalen. Helaas is deze mogelijkheid bij veel zorgprofessionals en patiënten nog onbekend. Het is een voorrecht dat VWS mij ondersteunt om mijn verhaal te delen. Met dit verhaal en de slagkracht van deze nominatie hoop ik beleidsmakers, artsen en patiënten te inspireren. Ik ben ontzettend trots en dankbaar.”

Hoe heeft het moment dat je wist dat jullie zoon intensieve zorg en begeleiding nodig had, je leven veranderd?

(en wat maakte dat je besloot dat je anderen wilde helpen met jouw ervaringen?)

Pauline: “Mijn man en ik hebben ‘gevochten’ om als ouders serieus genomen te worden en een diagnose boven tafel te krijgen. Toen dat zover was waren we blij (zie je wel, we zijn niet gek) en ontzettend verdrietig tegelijk (we wilden het liefst horen dat er niks aan de hand was). Door de diagnose kregen we veel meer inzicht en uiteindelijk ook de juiste hulp. Met die inzichten en ervaring help ik nu andere mantelzorgers om het zorgen voor hun dierbare vol te houden en ook zichzelf niet te vergeten.”

Hoe heeft de zelfdoding van je partner jouw leven veranderd?

(en wat maakte dat je besloot dat je anderen wilde helpen met jouw ervaringen?)

Antwan: “Het leven dat we als jong gezin voor ogen hadden viel acht jaar geleden in duigen. Om me te helpen in mijn eigen zingevende proces ben ik destijds mijn ervaringen als naaste en nabestaande met lotgenoten en professionals gaan delen. De verbindingen die zo tot stand kwamen, hebben er toe geleid dat stichting Aurora mogelijk werd. Ik ben erg blij dat uit ons persoonlijk drama een fantastisch mooi initiatief is ontstaan om anderen te helpen. Waarbij we vanuit ervaringskennis een hoopgevende insteek hanteren om mensen nader tot elkaar te brengen.”

Hoe heeft de diagnose diabetes type 1 jouw leven veranderd?

(en wat maakte dat je besloot dat je anderen wilde helpen met jouw ervaringen?)

Amber: “In december 2018 is mijn broertje gediagnostiseerd met diabetes type 1. We wilden het risico op bijwerkingen en complicaties minimaliseren. Vooral omdat hij maar één werkende nier heeft. De ervaringen van ons gezin op medisch gebied zorgden dat wij op zoek gingen naar het beste van twee werelden. Na het spreken van verschillende professionals werden we gewezen op de theorie van dr. Bernstein*. Het was op dit cruciale kantelpunt, negen maanden na de diagnose bij mijn broertje, dat ik zelf gediagnostiseerd werd met diabetes type 1.

Terugblikkend realiseer ik me pas hoe dat moment me heeft geraakt. De eerste uren waren gevuld met ontkenning, angst en verdriet. Tot verbazing van mijn verpleegkundige werden deze gevoelens gevolgd door een zekere vastberadenheid. Aan de diagnose kon ik niks veranderen maar ik heb wel invloed over hoe ik ermee omga. Als gezin hebben we besloten om voor 100% in te zetten op leefstijlverandering. In anderhalf jaar tijd hebben we als gezin ons voedingspatroon geleidelijk veranderd. De ervaren verbeteringen motiveerden ons om door te gaan.

Voor mijn gezin is het een lange zoektocht geweest naar deze informatie. Ik hoop deze kennis toegankelijker te maken door het delen van mijn verhaal. Diabetes type 1 is 24 uur per dag onderdeel van mijn leven maar door de aanpassing van mijn leefstijl hoef ik me daar niet 24 uur per dag bewust van te zijn. Het aanpassen van leefstijl brengt mij zoveel voordelen en dat gun ik andere mensen ook.”

* VWS volgt het advies van de Gezondheidsraad inzake voeding en leefstijl.

Als je één wens mocht doen?

(en je hoefde je niet druk te maken of het wel kan; welke verbetering zou je dan wensen in de zorg en/of ondersteuning voor mensen die meemaken wat jij ook hebt meegemaakt?)

Pauline: “Zorg kan soms zó zwaar zijn, doordat het bijvoorbeeld op meerdere (onverwachte) momenten nodig is en niet kan wachten. In dat geval kun je daar eigenlijk niemand voor inhuren en wil/moet je er als naaste/gezinslid altijd zijn. Specifiek dit soort mantelzorgers kunnen werk en zorg (op de lange duur) niet combineren en leveren onevenredig veel inkomen, tijd en rust in. Ik vind dat zij betaald zouden moeten worden, zodat ook zij recht houden op WW, pensioen en loopbaanbegeleiding na overlijden of uithuisplaatsing van hun dierbare.”
 

Antwan: “In het kader van zelfdodingspreventie en nabestaandenondersteuning zou ik wensen dat we in de maatschappij meer naar elkaar omkijken en de medemenselijkheid niet uitbesteden aan zorgverleners. Dat zou al een boel eenzaamheid en wanhoop kunnen voorkomen. Mocht iemand dan toch onverhoopt vastlopen in het leven is er directe, specifiek op de behoeften van die persoon en haar omgeving afgestemde ondersteuning. Hierbij ligt de focus op het aanwezige gebrek aan verbinding en levensperspectief. Dat zijn mijns inziens de aanknopingspunten voor het samenwerken aan duurzaam herstel.”

Amber: “Ik droom ervan dat er na diagnose een educatieve week wordt aangeboden waarbij mensen met diabetes type 1 leren over de invloed van voeding op het verloop van diabetes. De week zou bestaan uit lezingen van zorgprofessionals en sparringsessies met ervaringsdeskundigen. Daarnaast zullen praktische vaardigheden aan bod komen in de vorm van gezamenlijk koken. Op deze manier leren mensen op een nieuwe wijze koken, nieuwe smaken en producten kennen. Ook de interactie met medicatie kan op veilige wijze ervaren worden. Niet alleen krijg je kennis en vaardigheden tijdens deze week, je maakt waardevolle connecties met mensen in vergelijkbare situaties. Deze contacten kunnen na de cursus uitbloeien tot wederzijdse steun, motivatie en hulp.”