‘De buschauffeur corrigeerde mij’

Voor de mensen die het niet kennen: wat is het Groene Strand en waarom heet het zo?

“Het Groene Strand is een strand op West-Terschelling, het begint direct naast de haven en loopt richting het meest westelijke puntje van het eiland, waar de Waddenzee en de Noordzee samenkomen. Het heet zo, omdat het begint met een strook gras. Letterlijk groen, dus.”

En wat maakt dit strand voor jou zo bijzonder?

“Het is gewoon ontzettend mooi! Het licht, de kleuren, de sfeer, alles is hier prachtig. Daarnaast is het bijzonder, omdat het een plek is van twee snelheden: haast en rust. Mensen ‘van het vasteland’ stappen bepakt, bezakt en gesjeesd van de boot en komen terecht in het kalme tempo van het eiland. Dat geldt overigens ook voor mij. Ik herinner me dat ik samen met mijn vriend een keer ’s avonds laat na de boottocht snel de bus instapte. Vlug een kaartje kopen, en hup, door naar het huisje. De chauffeur corrigeerde ons: of we even wilden uitstappen en opnieuw wilden instappen om rustig goedenavond zeggen. Ontzettend grappig, en typerend voor het eilandleven.”

Wat is jouw connectie met Terschelling?

“Ik kom hier zo lang als ik me kan herinneren. En zelfs daarvoor al: ik ging voor het eerst mee in de buik van mijn moeder. Mijn ouders waren meteen gek op Terschelling. We vierden hier alle vakanties en toen ik vijf was, kochten ze een familiehuisje. Dat is nu van mij en mijn broer. Ik kom er ongeveer eens in de twee weken. Heel vaak dus. Zo vaak, dat zelfs de eilanders denken dat ik een eilander ben.”

Wat is je vroegste herinnering aan het eiland?

“Je zou zeggen: de zee of de duinen. Maar nee. Mijn vroegste herinnering is het doorzichtige zakje met hagelslag dat we kregen bij het ontbijt in Hotel Paal 8. Boterhamkorrels, heetten ze. Die kon je natuurlijk overal in Nederland kopen, maar ik denk dat ik ze thuis niet kreeg. Dus als ik aan Terschelling in mijn jeugd denk, denk ik aan hagelslag in een plastic verpakking, haha.”

Kom je ook op de andere eilanden?

“Ik ben op alle eilanden geweest, maar ik vind Terschelling het meest bijzonder. Het is smal, langgerekt en toch best groot. Daardoor is er veel diversiteit in de natuur: als je van zuid naar noord loopt, kom je door negen verschillende biotopen. Van de Waddenzee tot het bos, van de oude duinen tot het Noordzeestrand. Dat levert een enorme verscheidenheid aan planten, dieren en sferen op. Dat heb je op bijvoorbeeld Texel veel minder. Vlieland is weer kleiner en op Ameland zijn de bewoners wat minder eigenwijs. Kortom: ze hebben allemaal hun eigen identiteit, maar Terschelling is gewoon mijn eiland.”

Kom je hier voor je ontspanning, of ook om te werken?

“Ik werk heel vaak op Terschelling, en dat is anders werken dan thuis of op kantoor. Bij VWS staat het thema ‘rennen en reflecteren’ centraal, zelf vind ik het heel belangrijk om met intentie te werken. Ik bepaal aan het begin van mijn werkweek wat ik aan het eind van de week bereikt wil hebben. Dat kan hier goed. Ik word wakker met het geluid van de golven, maak lange wandelingen voor mijn werkdag begint of ik ga tussendoor kitesurfen aan het Groene Strand. De rust, de natuur en de zee geven ruimte aan nieuwe ideeën, en zorgen ervoor dat ik geconcentreerd kan werken.” 

Je neemt je werk dus mee naar het eiland. Neem je het eiland ook mee naar je werk?

“In zekere zin wel. Ik denk dat ik op kantoor probeer te maken wat ik op Terschelling zie: tempo eruit en rust erin. Ik bekijk dingen vaak van een andere kant en adviseer collega’s om hun agenda eens leeg te vegen en buiten te gaan wandelen. Loskomen van alles doet wonderen. Ja, je zou kunnen zeggen dat ik op kantoor een beetje die buschauffeur ben: iedereen even uitstappen en opnieuw instappen.”

Ooit overwogen om te verhuizen naar Terschelling?

“Zeker. Ik houd van het eiland, maar qua werk is het ingewikkeld en bovendien wil mijn partner het niet. Althans, niet nu. Ik zeg altijd: we zijn er nog niet aan toe. Maar dat zou in de toekomst zomaar een keer kunnen veranderen.”