Tekst Linda Miedema-Hilhorst en Vincent Theunissen schrijven om en om over hun beslommeringen bij het ministerie.
Foto René Verleg
Op 8 maart is het wederom internationale vrouwendag. Hoewel er op Vaderdag, Moederdag, Valentijnsdag, secretaresse-dag en nog zo wat dagen stil wordt gestaan bij particuliere personen in de eigen kring, gaat het op de internationale vrouwendag toch eigenlijk altijd over ‘de positie van de vrouw’.
Ineens gaat het niet over de vrouw(en) die naast je staan, maar over ‘de positie’. Iets wat veranderd moet worden – in het systeem – om de arme drommels te helpen. Dat stoort mij altijd. Ik zie mezelf als krachtig en talentvol genoeg. Toen ik op het vwo zat, hoorde ik de hele dag dat meisjes meer bèta vakken zouden moeten kiezen. Ik wist één ding zeker; dat ging ik niet doen, daarvoor zochten ze maar iemand anders.
Nu heb ik een dochter en hoewel ik op sommige punten de hedendaagse feministen niet altijd meer goed kan volgen, wil ik haar de bevochten stappen meegeven en laten zien hoe gaaf het is om goed te kunnen schaken, bouwen met allerlei constructie-speelgoed, rekenen, sporten en nog zo wat zaken waar veel jongens, ook mijn zonen, blij van worden. Maar ja. Ik denk terug aan mijn eigen weerzin om een bepaalde kant op te worden geduwd en mijn anti-reactie daar tegen. Als ik haar echt vrij wil laten kiezen, dan wordt het toch tijd om te luisteren naar haar eigen particuliere kracht, talenten en wensen.
En stiekem bleek dat ik toch meer bèta ben dan dat ik als meisje dacht.
Fijne meisjes- en vrouwendag!
