Met liefde het land in

De ivoren torens van Den Haag of een begrip als de Haagse stolp… wie is er niet groot mee geworden? De eeuwige kloof tussen de ambtelijke wereld van Den Haag en die van de ‘gewone burger’ in het land, gaat nooit helemaal weg. Maar met een grotere inzet van regio-ambassadeurs en regio-organisatoren wordt deze kloof verkleind. Het Regionetwerk VWS timmert hiermee behoorlijk aan de weg. "Heel veel mensen die bij VWS werken, komen zelf uit ‘de regio’. Daar maken we gebruik van. En het meest mooie is om VWS’ers in te zetten in een regio waarmee zij een genetische of historische band hebben", vertelt Liesbeth van Greuningen. Zij is projectmanager Regionetwerk VWS en doet meteen de oproep aan VWS-beleidsmedewerkers om zich gedeeltelijk, maximaal 16 uur in de week, in te zetten als regio-organisator. "We hebben nog een paar VWS’ers nodig!"

De praktijk niet vergeten

Carlijn Rouwhorst is sinds twee jaar regio-organisator, deze rol vervult zij naast haar functie als beleidsmedewerker bij de directie Zorgverzekeringen. "Ik ben opgegroeid op een boerderij in Zieuwent, in de Achterhoek", vangt Carlijn Rouwhorst het gesprek aan. "En ik ben trots op mijn achtergrond en erg blij met mijn rol bij VWS. Toen ik tweeënhalf jaar geleden de overstap maakte van Defensie naar VWS, kreeg ik als tip mee dat ik 'de praktijk niet moest vergeten'. Die opmerking is blijven hangen."

De 27-jarige Carlijn woonde in haar studietijd in Rotterdam en Utrecht, maar heeft de Randstad inmiddels ingeruild voor Nijmegen. "Stapje voor stapje terug naar mijn roots", glimlacht ze. "Ik werk fulltime. Zestien uur daarvan is gericht op mijn functie als regio-organisator van de windstreek Oost."

VWS’ers die meedenken

Zo’n twee dagen in de maand gaat Carlijn ook echt het Twentse werkveld in, haar specifieke werkterrein. Het meeste werk gebeurt toch vanachter de computer in Nijmegen of Den Haag. "Vragen komen vanuit ziekenhuizen, zorgkantoren of verzekeraars. Vaak met het verzoek of er VWS’ers zijn die willen meedenken met bepaalde vraagstukken. Ik sluis het dan door naar de juiste beleidsmedewerkers bij VWS. Soms zijn er ook heel specifieke vragen, zoals een casus binnen een huisartsenpraktijk waar het een en ander vastliep. Het is verbinden, meedenken en de juiste expertise inschakelen. En soms is het ook heel praktisch werk, zoals het voorbereiden van een werkbezoek samen met regio-ambassadeur Danny van Deursen, MT-lid van de directie Patiënt en Zorgordening."

Zwarte Cross

"In de regio Twente – en voor de duidelijkheid: dat is niet hetzelfde gebied als de Achterhoek zoals veel mensen denken – is er de ene week meer te doen dan de andere week", vertelt Carlijn. "Maar we gaan als regio-organisatoren flexibel om met de regio’s waarvoor we werkzaam zijn. En ja, dan is het extra leuk als ik vanuit windstreek Oost in ‘mijn Achterhoek’ aan de slag kan. Het helpt dat ik een aardig woordje Achterhoeks spreek. Het ijs is dan snel gebroken. Helemaal als je laat weten dat je uit de polder komt waar de Zwarte Cross plaatsvindt, dan heb je gespreksstof genoeg. In Twente is het toch net even anders. Ook voor mij. Je komt er als vertegenwoordiger van Den Haag niet zomaar tussen, dat heeft toch een beetje te maken met de volksaard van de Twentenaren. Het zijn vaak zelfredzame en saamhorige mensen die ik spreek in het werkveld. Het overwinnen van hun argwaan kost soms tijd."

Geen wandelend geldpotje

"De grootste problematiek binnen de regio Twente is de krimpende arbeidsmarkt door de vergrijzing. Heel Nederland heeft er last van, maar hier slaat het extra hard toe. Tja, een blik met arbeidskrachten kan ik niet opentrekken en een wandelend geldpotje ben ik evenmin. Dat is wel iets dat ik heb geleerd de afgelopen twee jaren: de juiste verwachtingen wekken. Ik heb hart voor de regio, maar durf mij ook kwetsbaar op te stellen; ik moet en ben realistisch naar onze gesprekspartners. Ik help ze de juiste subsidiepotjes te vinden en weet ook verbinding te leggen, maar tegelijk ben ik duidelijk in wat wel en wat niet te regelen is. Dit werk als regio-organisator geeft mij energie. Als ik op pad ben, denk ik echt: hier doe ik het voor. Voor deze mensen werk ik. Een dag in het Twentse werkveld vergroot mijn intrinsieke motivatie."

Aardbevingsgebied

Ard van Briemen (47), manager bij de directie Langdurige Zorg, is sinds anderhalf jaar regio-ambassadeur voor de provincies Groningen en Drenthe. "Het Groninger Zorgakkoord waarbij onze directie betrokken is, heeft mij naar het noorden gebracht. Ik ben opgegroeid in Bodegraven, dus geen noorderling maar een kind van de Randstad. Met opzet heb ik gekozen om regio-ambassadeur te worden buiten de Randstad. Voor mij heeft dat een meerwaarde. Het gegeven dat in het aardbevingsgebied zoveel mensen mentale gezondheidsproblemen hebben, ook veel jeugd, raakt mij echt."

Drentse Gezondheidstafel

"Mijn rol als regio-ambassadeur is eerlijk gezegd nog in ontwikkeling", vertelt Ard. "Ik zie mezelf vooral als aanspreekpunt en contactpersoon die goed benaderbaar is zonder dat ik de illusie wek dat ik op alle vragen antwoord heb. Ik moet voor de vertegenwoordigers in de gezondheidszorg binnen Groningen en Drenthe een ingang bij VWS makkelijk mogelijk maken. Zo neem ik deel aan de Drentse Gezondheidstafel die is opgestart door de commissaris van de Koning, Jetta Klijnsma. Hier komen alle vertegenwoordigers van allerlei gezondheidspartijen samen. Ik zit er vooral als toehoorder. Ik luister veel en houd op die manier voeling met wat er speelt in deze provincie."

Enthousiaste LZ-directie

Het Regionetwerk VWS is nog op zoek naar twee regio-organisatoren voor de provincies Groningen, Drenthe en Friesland. Ard: "Ik leun nog op de expertise van Ciska Hiemstra die deel uitmaakt van het noordelijke regioteam van de directie MEVA, en maak gretig gebruik van de expertise van Amra Dželilović die vanuit de directie Publieke Gezondheid meewerkt aan de sociale agenda Groningen en Noord-Drenthe. Maar er moeten echt nog twee regio-organisatoren bijkomen. Dan kan windstreek Noord, waar ook regio-ambassadeur Kjille Lammertsma voor Friesland toebehoort, goed gaan draaien. Eén dag in de maand ga ik naar het noorden: op werkbezoek of voor een overleg in bijvoorbeeld het UMCG of een verpleeghuis. Het is maar net wat er speelt of waarvan ik meer wil weten. Wat ik gek of lastig blijf vinden, is dat er vaak wordt gesproken over ‘de regio’. Alsof je de Randstad hebt en alles daarbuiten een onbekend terrein is. Het klinkt zo denigrerend. Laat ik het zo zeggen: ik word er vooral heel enthousiast van om ‘de regio’ in te gaan. Dat merk ik ook aan mijn MT-collega’s van LZ: Michiel Geschiere en Niels Groeneweg zijn regio-ambassadeurs voor respectievelijk Zeeland en Noord-Holland Noord. De vertegenwoordigers in de gezondheidszorg buiten de Randstad begrijpen trouwens echt wel dat we vanuit Den Haag niet alles kunnen oplossen, maar ze willen wel gezien en gehoord worden. We versterken elkaar."