Tijdens de Kompasweek leerden Lindert Ambagts en Sam van de Snepscheut hoe nuttig het is om binnen IenW ideeën te delen. Helemaal als de volgende generatie daarbij wordt betrokken. Het is een les die de bestuursleden van Jong IenW vertalen in een krachtige oproep aan jonge collega’s: ‘Spreek je uit over beleid. Want veel daarvan gaat over jouw toekomst.’
Dat de twee bestuursleden zich inzetten voor de twintigers en dertigers van het ministerie, zal niemand verrassen. Maar gevraagd naar hun ervaringen met de Kompasweek breken ze zelfs een lans voor middelbare scholieren en studenten.
‘Ik vond het mooi om te horen hoe de Jongerenmilieuraad betrokken wordt bij het Nationaal Milieuprogramma’, zegt Sam, beleidsmedewerker Omgevingsveiligheid en Milieurisico’s. ‘Ook de jeugd levert zo een bijdrage aan het beleid. Dat is niet alleen goed voor het beleid, dat immers gericht is op de toekomst van jongeren, maar ook voor die jongeren zelf. Dit initiatief laat ze zien dat zij echt een stem hebben.’
Collega’s willen vooruitkijken, samen met jongeren
Een brug slaan tussen beleid en jongeren, daar is het Lindert en Sam om te doen. Als het gaat om de jongeren op het ministerie, is de Toekomststoel uit een van de sessies wat hen betreft een sleutel. ‘Die imaginaire stoel vertegenwoordigt de mening van toekomstige generaties over de beslissingen die we in het heden nemen’, legt beleidsmedewerker Waterveiligheid Lindert uit. ‘Maar hij vormt ook een oproep aan alle IenW’ers om jonge collega’s daadwerkelijk bij het beleid te betrekken. Tijdens de sessies merkte ik dat die wil er is. Collega’s willen vooruitkijken, samen met de jonge garde.’
De voorbeelden illustreren hoe de sessies voor Lindert en Sam het Kompas concreet maakten. ‘De ambities erachter waren voor mij vooraf wel helder, maar nu werd er ook invulling aan gegeven’, zegt Lindert. ‘Opgavegericht werken, transities – wat moet je daar nou precies mee?’
Een open gesprek is een goede start, zo bleek uit de sessie over casuslabs: gesprekken waarin medewerkers van IenW met kennispartijen en burgers werken aan transities. Lindert: ‘Ik kende die casuslabs nog niet. Mensen gaan daar aan de slag met moeilijke vraagstukken. De ambitie is niet per se om ze op te lossen, maar wel om samen stappen te zetten in de goede richting. Hoe schakel je op de verzorgingsplaatsen van Rijkswaterstaat bijvoorbeeld over van rijden op fossiele brandstoffen naar elektrisch rijden, terwijl de licentie voor de brandstofvoorziening in handen is van een aanbieder van fossiele brandstof?’
Spreek mensen aan, leg de verbinding vanuit je dossier
‘Samen’. Dat was ook voor Sam een van de kernwoorden van de Kompasweek. ‘Ik heb via de sessies veel voor mij onbekende collega’s leren kennen. Iedereen deelde op een open manier zijn of haar ervaringen, met thuiswerken bijvoorbeeld. Dat bracht bekenden en onbekenden dichter bij elkaar. Als je iedereen zo ziet, thuis, denk je: we zitten er allemaal hetzelfde bij.’
Daarin ziet ze ook een boodschap aan haar jonge mede-collega’s. ‘Wij zijn weliswaar junioren in een seniore organisatie, een positie die je kan doen aarzelen om op anderen af te stappen. Maar dat is nergens voor nodig. Wij zijn de toekomst. En veel beslissingen hier gaan over ónze toekomst. Wees dus niet bang om kritische vragen te stellen en je gedachten te delen.’ Lindert knikt. ‘Kijk met een integrale blik naar de organisatie. Zijn collega’s op dezelfde plaats met een ander onderwerp bezig? Of met hetzelfde onderwerp op een andere plek? En welke ontwikkelingen zie je in de maatschappij? Spreek mensen aan, leg de verbinding vanuit je eigen dossier.’
En weet je niet waar je moet beginnen? In de week die draait om het Kompas, heeft Sam een toepasselijk advies. ‘Bij Jong IenW wijzen we je graag de weg.’
