(Vermakelijke) Verhaaltjes van Beate

Als werkende moeder weet ik: kalmte kan me redden, maar zonder lukt het ook wel.

Een spannende deadline en tussendoor ook speeldates voor de kinderen managen? Ik kan dat.

In meerdere documenten en e-mails tegelijk werken en ondertussen telefoontjes beantwoorden of vragende collega’s te woord staan? Geen probleem.

Thuiskomen met mijn hoofd vol met werkdingen en met mijn jas nog aan, de voetbalschoenen van mijn zoontje in drie tellen vinden, terwijl thuis iedereen beweert dat ze “eerlijk waar óveral gezocht hebben maar dat die schoenen gewoon onvindbaar waren”? Lukt mij.

Maar heel eerlijk? Echt kalm ben ik zelden. Dat ik dan weer probeer te compenseren met ingewikkelde yogahoudingen, meditatiesessies of koude biertjes op vrijdagavond.

Dus toen ik tijdens de voorbereiding van een Tweede Kamerdebat van mijn directie mijn Niet Ingewikkelde Maar Belangrijke Taak te horen kreeg en tussen de regels door begreep dat we vooral kalm moesten blijven, moest ik mezelf even ernstig toespreken:

“Niet tussendoor ook de boel thuis managen, geen onnodige praatjes met collega’s noch e-mails van je ‘reguliere werk’ beantwoorden. Focus!”

“Kalmte gaat ons redden!” Ons MT-lid legde doeltreffend de vinger op mijn zere plek.

Als de dochter zou appen dat ze “haar turnpakje niet kan vinden en of ik weet waar dat ligt”, ging ik daar nu NIET op reageren. (Uiteraard weet ik waar dat turnpakje ligt.)

En dus was ik een beetje zenuwachtig toen ik met mijn collega’s naar de Tweede Kamer toog. Zou het me lukken om te focussen en kalm te blijven?

Mijn collega’s hadden het hele proces strak georganiseerd. Iedereen had een duidelijke taak. En nog belangrijker: maar één taak. Er was rust in de Kamer en zo kwam er ook rust in mijn hoofd. Daar waar normaal chaos is, oneindige to do-lijstjes wachten op actie of iemand in mijn gedachten oppopt die ik nog terug moet bellen, was nu maar één ding: De Niet Ingewikkelde Maar Belangrijke Taak. Er was niemand die daarbuiten iets aan mij vroeg of van mij wilde. Ik lette ook niet op andere dingen. Niet op appjes waarvan het feitelijk niet nodig was dat ze direct werden beantwoord noch op urgente maar niet belangrijke vragen waarvan werd verwacht dat ik meteen zou reageren als: “Mama, wat eten we vanavond?”

Het was zalig.

Wat ik ervan leerde?

Voor een beetje kalmte in mijn leven is helemaal niks ingewikkelds nodig. Gewoon één taak tegelijk doen. Werkt prima!