Cor Mets

Wie ben je?

“Ik ben 66 jaar en heb al 43 jaar een gelukkig huwelijk met Liza. We hebben geen kinderen. Huisdieren: Kela, een Zwitserse witte herder, en twee Noorse boskatten, Like en Jade. We wonen in Den Haag. Vroeger zat ik op kantoor bij een transporttak van Unilever. Maar door de open grenzen in de EU werd mijn werk overbodig. Ik was niet meer zo piepjong en kon niet in mijn oude vak terecht. Gelukkig vond ik een baan als beveiliger bij Securitas. Sinds een paar jaar ben ik aan de slag in De Resident.”

Je werk: wat houdt dat precies in?

“Onze hoofdtaak is de bescherming van de ambtenaren en het gebouw tegen schadelijke invloeden. Dat betekent dat ik bezoekers check. En ook inkomende goederenstromen: je kijkt of er via de roldeuren geen insluipers binnenkomen. Verder maak ik bezoekerspassen aan en loop ik controlerondes in het gebouw en buiten: zijn de vluchtroutes vrij? Ligt er geen zwerver bij de fietsenstalling? Ook verlenen we eerste hulp.”

Vind je je werk leuk?

“Het takenpakket is uitgebreid en gevarieerd. Het leukste van mijn werk vind ik het contact met ambtenaren en bezoekers. Sommigen stoppen om een praatje te maken. Zij geven mij het gevoel dat ons werk gewaardeerd wordt. Dat heb ik weleens anders meegemaakt. Door een onbeschofte behandeling kreeg je het gevoel dat je er niet bij hoorde. Fijn is ook de goede sfeer bij de beveiligers onderling in De Resident.”

Maak je bijzondere dingen mee op het werk?

“Niet echt gekke dingen. Als zich iets voordoet, denk ik: is het wel zo erg? Ik probeer overal het positieve uit te halen. Het zwaarste wat ik heb meegemaakt? Dat gebeurde bij een ander bedrijf. Iemand wilde zichzelf door ophanging van het leven beroven. Ik vond hem op tijd – hij ademde nog – en zag kans zijn leven te redden.”

Kunnen VWS’ers jouw werk makkelijker maken?

“Ja, door zelf ramen te sluiten. In de zomermaanden staan er veel ramen open en dan loop je het risico op schade door storm of heftige regen. Het is best zwaar werk als je er tientallen moet dichtklikken.”

Buiten het werk, wat doe je dan?

“Reizen! Samen met Liza heb ik veel van de wereld mogen zien. In het regenwoud van Borneo zwommen pygmee-olifantjes de rivier over. In Kenia zagen we topi’s springen met de rijzende zon op de achtergrond. En ik hou van wandelen. Daar ben ik mee begonnen om gezond m’n pensioen te halen. Zestien keer liep ik de Kennedymars: 80 kilometer lopen in 20 uur. Daar ben ik stiekem best trots op. Het is gewoon gezellig. En je probeert mensen er doorheen te helpen. De allermooiste uitdaging was de Camino vanuit Frankrijk naar Santiago de Compostella: 779,5 kilometer. Het landschap, de historische bouwwerken: het was intens genieten.”

Zelf bijna met pensioen?

“Ja, in augustus ben ik er voor het laatst. Dan hoop ik oude hobby’s opnieuw op te pakken: door de wisseldiensten kon ik jarenlang niet schaken bij een vereniging. En ik ga weer piano spelen. Nadeel van pensioen is wel het verlies van contacten. Daarom heb ik een hond genomen. Als je dan iemand tegenkomt, gaan de honden met elkaar spelen en jij praat met het baasje. En ik word actiever in de huishouding, want mijn vrouw blijft nog vier jaar werken. Ik moet leren strijken!”