Tekst Linda Hilhorst en Vincent Theunissen schrijven om en om over hun beslommeringen bij het ministerie.
Foto René Verleg
Een of twee keer in de maand wandel ik met mijn favoriete collega I naar de Papestraat in Den Haag. Voor wie het niet kent. Daar zit 'Het Kleinste Winkeltje'. Het is eigenlijk geen winkel maar een piepkleine snackbar. Er is altijd wel een rijtje mensen dat buiten wacht om een bestelling te doen. De patatbakker is erg aardig. Wij hebben haar een geuzennaam gegeven: de frietmevrouw.
Op de heenreis zien collega I en ik altijd uit naar een heerlijke zak snacks. Met veel saus. En als we teruggaan naar het werk zijn we nog gelukkiger. Een soort Jip en Janneke. Voordat we het VWS-gebouw betreden (en de laatste restjes vet van de vingers vegen), voel ik me altijd een beetje schuldig. Die frietjes zijn natuurlijk niet zo gezond. Alhoewel wel goed voor het welzijn.
Als ik deze column schrijf, is het begin mei. Een periode van herdenken en vieren en het levend houden van de herinnering aan de vreselijke gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog. Maar wat mij betreft ook een spiegel voor hedendaagse oorlogen en geweld. Via een omweg moet ik aan de frietmevrouw denken. Want Franky van Hintum en Coen van Oosten zijn collega’s van haar. Twee Brabanders die het afgelopen jaar meerdere keren in de media hun verhaal mochten doen.
Franky en Coen verlaten geregeld hun eigen snackbar om af te reizen naar Oekraïne. Ze trekken naar het oorlogsgebied en delen daar friet en snacks uit aan de bevolking. Het is een surrealistisch beeld om hun snackcar met het opschrift 'Lekkers uit Holland' tegen het decor van beschadigde straten en pleinen te zien. Schrijnend, maar tegelijkertijd hoopvol.
Voor veel Oekraïners is het vaak hun eerste warme maaltijd in dagen. Voor veel kinderen is het al helemaal een feestje. Als collega I en ik al blij worden van frietjes; welke glimlach toveren Franky en Coen dan wel niet op gezichten met hun snackcar? De Brabanders serveerden met allerlei donaties nu al meer dan 150.000 porties friet en 150.000 snacks aan de door oorlog getroffenen. Je kunt hen nog steeds steunen.
De donaties overstijgen inmiddels het budget dat nodig is voor het bakken van friet. Dankzij de giften aan Franky en Coen is bijvoorbeeld een nieuwe operatiekamer in het ziekenhuis van Kyiv geopend. En zo zorgen ook deze frietmeneren voor een mooie brug tussen welzijn en gezondheidszorg. De juiste zorg op de juiste plek.
