(Vermakelijke) Verhaaltjes van Beate

“Het was wel vroeg. Maar een marathon lopen betekent óók om 6 uur opstaan om te trainen. Zelfs als het regent. Dat is gewoon mijn moment.” Vertelt mijn collega lachend als ik informeer hoe haar training voor de marathon die ochtend ging.

“Jeetje joh”, reageer ik. “Ik ben al blij dat ik ‘s ochtends de kinderen, mezelf en tegenwoordig ook de hond gewassen en gevoed op plaats van bestemming krijg. En dan lachend op kantoor verschijn. Zeker als het regent.”

Mijn collega gaat een marathon lopen. Dat vind ik echt knap. Natuurlijk omdat een marathon veel kilometers is. En meer nog omdat de weg er naartoe heel veel toewijding eist. Ik ben niet snel ergens van overtuigd. Maar in deze weet ik vrij zeker dat mij dat niet lukt. Alleen al omdat ik zó vroeg opstaan vreselijk vind.

Natuurlijk snap ik dat - wil je iets bereiken - je moet investeren. Dat geluk ook een rol speelt. Maar ik constateer steeds vaker dat de kunst van het leven in feite is dat je jouw momenten pakt en dat al het andere dan onbelangrijk is.

Toen we laatst hoorden dat de dochter op school één tot en met vier was uitgeloot en nu na de zomer naar keuze nummer vijf middelbare school zal moeten, was er weinig sprake van geluk. Met dikke tranen tot gevolg. Maar een paar uur later stond ze stralend op het podium tijdens de musicaluitvoering met haar musicalklas waar ze weken voor gerepeteerd had. Dit was háár moment.

“Oh mam, het was zo leuk. Wat een geluk dat ik vooraan mocht en een solo had. Ik was helemaal vergeten dat ik zo veel was uitgeloot.”

Zelf investeer ik al jaren om 10 kilometer lopen binnen 60 minuten voor elkaar te krijgen. Vooralsnog heb ik pech: nooit gelukt. Afgelopen week liep ik weer. De lucht strak blauw, ik zag de zon stralen tussen de bomen in het bos waar ik liep. Ik hoorde de cadans van mijn loopje en de vogels. Meer was er niet. En opeens was het er: mijn moment. Ik voelde het. Beter dan dit zou het met 10 kilometer in 59 minuten of desnoods een hele marathon niet worden.

Wat ik ervan leerde:
Soms moet je investeren om ergens te komen. Soms is het een kwestie van geluk. Maar die momenten dat je doorhebt dat het jouw momenten zijn. Dát is het leven.