Tekst Linda Hilhorst en Vincent Theunissen schrijven om en om over hun beslommeringen bij het ministerie.
Foto René Verleg
Zomerperiodes zijn duidelijke herkenningspunten bij het ordenen van de hoofdstukken van het leven. Veel meer nog dan de tijd rond kerst en nieuwjaar. Vakantieliefdes, zomerhits en sportgebeurtenissen geven vaak duurzame metadata mee die helpen de bladzijden van specifieke jaren makkelijk terug te vinden.
Zomerperiodes vormen ook vaak een brug in de transitie tussen oud en nieuw. Tussen de ene en andere klus. Of tussen klassen en opleidingen. Niet altijd de makkelijkste fases.
Mijn pleegzoon Jesse sloot begin juli van dit jaar zijn vmbo keurig af. En begon na de zomer op de havo. Met nieuwe en minder bekende klasgenoten, andere uitdagingen en een hoger lestempo. Hij zag dan ook een beetje op tegen de eerste weken waarin onder andere een schoolkamp in Lille op de agenda stond. En hij de lesopdracht kreeg een museumbezoek om te zetten in een artikel voor een fictief, glossy reismagazine. Een stevigere lesopdracht dan hij gewend was tot nu toe.
Gelukkig hangen in het Musée des Beaux Arts van de Noord-Franse stad twee panelen van de 15e eeuwse schilder Dirk Bouts - die wordt gerekend tot de zogenoemde Vlaamse Primitieven - en andere schilderijen uit dezelfde periode. Een van mijn grote passies. Aan de vooravond van de schoolreis vroeg Jesse om enige begeleiding. Het gesprek met mijn pleegzoon hielp hem uiteindelijk kunstwerken vol symboliek te doorgronden, het gevraagde artikel te schrijven en bezorgde hem een dikke 8. Voorbij de eerste hobbel van een nieuwe fase. De mentor was erg gecharmeerd van zijn vertelkunsten in het museum.
Ik had hier uitgebreid stil kunnen staan bij de verhalen die de schilderijen van Bouts de toeschouwer vertellen. En waarvan de zinnebeelden als gids behulpzaam kunnen zijn bij lastigere transformatieprocessen als die waar we nu in de zorg en ondersteuning in zitten. Maar de kaders van de beslommeringen in de vws#Dia staan een uitvoerigere beschouwing in de weg. En wellicht moet ik ook niet teveel gaan zweven.
Laat ik daarom volstaan met een wat aardsere benadering en vergelijking. Want zeg nou zelf. We kunnen alleen maar verder komen met de noodzakelijke veranderingen in het VWS-domein als iedereen zich kwetsbaar opstelt, vragen durft te articuleren en elkaar helpt om in een open gesprek ingewikkelde vraagstukken te doorgronden. Alsof we allemaal begonnen zijn aan een nieuw schooljaar.
