Herkenbare producten, gekoppeld aan lokale afvalstromen

De droom om boswachter te worden, werd in de knop gebroken. De inkt op Peters’ diploma Natuur & Milieubeheer was nog niet droog, of zijn vader vroeg hem om in diens recyclingbedrijf te komen werken. Ooit spijt van gehad? “Alleen als ik op weg naar een afspraak in de file sta”, luidt het ludieke antwoord. “Maar verder nooit. Want ik kan nu veel meer impact maken dan ooit mogelijk was geweest als boswachter.” Peters heeft vanuit het recyclingbedrijf van zijn vader namelijk een paar reuzensprongen gemaakt. Het was plastic inzamelen, dat verwerken tot granulaatkorrels en die weer doorverkopen. “Ik wilde zien wat er met die grondstof gebeurt en zelf concrete producten verkopen.” Door te investeren in ontwerpen en matrijzen (mallen) begon Peters met de fabricage van producten gemaakt van plastic afval. “Tegenwoordig is dat cool, maar toen lag dat anders. De oude benadering was om er maar niet bij te vertellen dat het om gerecycled kunststof ging. Maar ik deed dat juist wel, om te laten zien dat je van een nadeel een voordeel kunt maken.”

Zichtbaar nut

De zaken verliepen voorspoedig en er volgde een eerste miljoenenproject voor Rijkswaterstaat, om materiaal te leveren bij de bouw van de Westerscheldetunnel. Ondertussen bleef Peters nieuwe producten ontwikkelen. Zo zag in 2010 de kunststof lantaarnpaal het licht. Toen het eerste exemplaar geplaatst werd, was toenmalig minister Jacqueline Cramer daarbij aanwezig. Opmerkelijk, vond Peters. “Het was immers slechts een klein project. Maar toen drong tot mij door dat een lantaarnpaal een herkenbaar product is, met zichtbaar nut op de plek waar het staat. Daar worden mensen enthousiast van. Vanaf dat moment heb ik het roer omgegooid. Ik schreef het plan ‘Lokaal circulair’, gericht op het maken van herkenbare producten van lokale afvalstromen.” Dat luidde de echte groei van Save Plastics in. In 2018 kreeg dat nog een extra boost toen de woningcrisis voorpaginanieuws werd. Op aanraden van zijn vrouw besloot Peters daarop in te springen. “Voor gemeente Renkum hebben we een plan bedacht om tiny houses te bouwen, met plastic afval uit de gemeente zelf, liefst met een fabriek ter plaatse. De woningen zijn bestemd voor plaatselijke jongeren die daar nu noodgedwongen wegtrekken. De gemeente vreest wel over 20 jaar juist weer teveel woningen te hebben. Die zorg hebben wij weggenomen. Tegen die tijd nemen wij de woningen weer terug en smelten we ze om tot andere producten.”
 

Compost van lokale mest

Voorheen keek Peters naar de overheid in de hoop op versoepelde regelgeving, bijvoorbeeld op het gebied van de inzet van circulair afval in de bouw. Maar daar is hij van afgestapt. “Je hebt te maken met Europa, het Rijk, provincies … dat verloopt traag. Dus wij gaan zelf aan de slag, met andere partijen zoals bouwers. Er zijn in Nederland 1 miljoen woningen nodig en er is een tekort aan de traditionele bouwmaterialen. Wij voorzien in een alternatief, en op die vraag bereiden wij ons voor.” Toch ziet hij wel een andere rol voor de overheid; als launching customer voor producten uit lokale plasticfabrieken zoals er nu eentje in Almere staat. “Dat trekt investeerders over de streep.”
Peters is al een kwart eeuw bezig als ‘Captain Plastic’. Waar haalt hij zijn motivatie vandaan? “Uit het feit dat het plastic afvalprobleem steeds groter wordt. Zodra het kleiner wordt, zal ik mij op andere problemen richten. Eigenlijk doe ik dat al, want ik ben net een bedrijf begonnen waarmee wij compost maken uit lokale mest. Het past in mijn visie van lokaal en circulair, en vormt een antwoord op de stikstofcrisis. Een nieuw probleem, een nieuwe oplossing.”