Dichter bij elkaar door de ramadan

“Natuurlijk was het een rare ramadanmaand. Tijdens de ramadan draait het om saamhorigheid en eet je samen met je familie. Dit jaar kon dat niet en was ik alleen met mijn vrouw en onze twee poezen. Het had ook iets moois: je bent niet bij elkaar, maar je weet dat je familie op hetzelfde moment ook eet. Je vormt een stille eenheid. 

Voor ingesloten moslims in een detentiecentrum is het al zwaar om de ramadan binnen gesloten muren door te brengen. En dan mochten ze dit jaar ook nog eens geen bezoek ontvangen. In overleg met het afdelingshoofd heb ik er toch iets bijzonders van kunnen maken. Ik ging naar de dichtstbijzijnde Marokkaanse bakker en bestelde voor alle ingeslotenen én collega’s chebakia, een zoete Marokkaanse lekkernij. Toen we die na zonsondergang voor het eerst uitdeelden, waren de reacties hartverwarmend. Ingeslotenen, moslim en niet-moslim, vonden het echt fijn dat er aandacht aan hen werd besteed. Een beetje mededogen tonen met de ander in een zware tijd, ik vind dat belangrijk.

De meeste collega’s van mij zijn niet moslim. Ze hadden kunnen zeggen: prima wat je uitspookt, maar hou het lekker voor jezelf. In plaats daarvan steunden ze me. We hebben zelfs een dag samen gegeten, de een hier in het gebouw, de ander daar. En ik rende heen en weer om het eten rond te brengen. Ze toonden echt interesse. ‘Mag je dan ook geen water drinken voor zonsondergang?’, vroeg iemand bijvoorbeeld. ‘Nee joh, je mag dan helemaal niks eten en drinken!’, antwoordde ik dan. Collega’s die in de middag aten, deden dat niet in mijn bijzijn. Ik zou daar totaal geen problemen mee hebben gehad, maar dat ze rekening met mij hielden vond ik hartverwarmend. Hoe anders de ramadanmaand dit jaar ook was, ik heb ervan genoten. En het heeft ons dichter bij elkaar gebracht.”

Fouad Boussoufi

detentie-inrichtingswerker in Detentiecentrum Rotterdam