(Vermakelijke) Verhaaltjes van Beate

Soms wordt het me een beetje te veel. Op LinkedIn lees ik over talloze (zakelijke) successen. Verhalen die met drama’s beginnen, eindigen met een life changing inzicht. Op Instagram zie ik perfect gestylde moeders in opgeruimde huizen met kinderen die wél hun sperziebonen eten. En als ze op vakantie zijn – waarom heb je vakantie nodig als je kinderen gewoon hun sperziebonen eten? – dan lijkt alles nóg perfecter. Stralend weer. Vrolijke snoetjes en uitgeslapen ouders. Zonnebrillen die leuk staan en kinderen die keurig aan tafel zitten tijdens het eten.

“Hoe dan?”, verzucht ik tegen een vriendin tijdens onze ‘vrijdagavondklaagborrel’. Dan mag je een kwartier zeuren totdat je erbij neervalt. Daarna moet het klaar zijn en richten we ons op de vrolijke kanten van het leven. Want die zijn er gelukkig ook genoeg.  

Deze week klaag ik over de tijdlijnen van mijn social media accounts. Waarop dus van alles te zien en te lezen is over de perfecte levens van anderen.

“In mijn leven heb ik altijd het idee dat ik achter de feiten aanloop. Dat mijn leven wel op orde is, maar weinig picture perfect momenten oplevert.”

“Moet je dat willen? Leven volgens picture perfect momenten?”, vraagt mijn vriendin.

“In ieder geval niet steeds delen met het hele world wide web”, reageer ik matjes.

Die zondagochtend zitten we met het gezin aan het ontbijt. Ik zit er een beetje futloos bij. De week was druk geweest. Avondvierdaagse, een training die ik naast mijn dagelijkse werk moest voorbereiden en nog de chaos van een weekend weg die ik maar niet opgeruimd kreeg. Bovendien wilde ik hardlopen, al wist ik niet wanneer met alles wat ik wilde doen die dag. Het was zondagochtend. In plaats van een perfect Instagramwaardig fotomoment zat ik met een hoofd vol stress.

Ik mopper een beetje op de kinderen.

“Leg die schermen weg!”

“Ruim je kamer op!”

“Wie kan de hond uitlaten?”

“Doe eens rustig. Het is zondagochtend. We hebben nog de hele dag!” De man brengt koffie en de zoon neemt de hond mee voor een potje voetbal.

“Als je nou eens besluit iets niet te doen in plaats van wel”, reageert hij op mijn gestress. “Jij hoeft niet alles te doen en niet alles hoeft vandaag.”

Hij heeft gelijk. Ik blijf zitten en constateer dat de wereld gewoon blijft doordraaien. 

Wat ik ervan leerde?

Er futloos bijzitten op zondagochtend hoort erbij. Maar dat zet ik ‘lekker niet op Insta’.

You can do anything. But not everything.